n własne
Encyklopedia PWN
w staroż. Grecji proces ekspansji na tereny (z reguły zamor.) zamieszkane przez nie-Greków. Miasto, które zakładało kolonię,
Niebuhr
brat Reinholda, amer. teolog i duchowny ewangelicki;
[nị:bur]
Helmut Richard, ur. 3 IX 1894, Wright City (stan Missouri), zm. 5 VII 1962, New Haven,
ruchy rel. o względnie krótkim czasie istnienia, niskim stopniu instytucjonalizacji, odznaczające się innowacjami w stosunku do tradycyjnych form życia religijnego.
Platon, właśc. Arystokles, gr. Plátōn, Aristoklḗs, łac. Plato, Aristocles, ur. ok. 427, prawdopodobnie w Atenach (wg niektórych świadectw na wyspie Eginie), zm. 347 p.n.e., Ateny,
jeden z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji; uczeń Sokratesa i nauczyciel Arystotelesa, założyciel Akademii Platońskiej.
sfingowane procesy sądowe, element terroru jako metody zarządzania społeczeństwem;
kierunek w nauce o literaturze i w krytyce lit. wykrystalizowany pod wpływem psychoanalizy.
